Παχυσαρκία
Η Υπέρβαση του ιδανικού σωματικού βάρους έχει κατά καιρούς συσχετιστεί με 30% μείωση του δυναμικού γονιμότητας, είτε της φυσικής σύλληψης είτε με εξωσωματική γονιμοποίηση. Η παχυσαρκία επίσης θεωρείται ότι έχει επιβαρυντικές επιπτώσεις στην εγκυμοσύνη και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο διαβήτη κύησης, προεκλαμψίας και άλλων επιπλοκών της κύησης.
Ένας ακριβής τρόπος για να προσδιοριστεί η συσχέτιση μεταξύ του βάρους και του κινδύνου κύησης είναι ο δείκτης μάζας-σώματος ή αλλιώς BMI. O δείκτης αυτός προκύπτει από την ακόλουθη μαθηματική φόρμουλα BMI = Βάρος σε κιλά kg/ Ύψος σε m2. Για παράδειγμα, αν κάποια ασθενής έχει βάρος 55κιλών και μετράει 1,6 μέτρα στο ύψος τότε το ΒΜΙ της είναι 55/(1,6) 2 =21,4 kg/m2
Το ιδανικό ΒΜΙ για ένα άτομο είναι ανάμεσα σε 18 και 24 kg/m2, ως υπέρβαρο ορίζεται άνω του 25 και μικρότερο του 30 και όταν το BMI είναι περισσότερο από 30 τότε πρόκειται για παχυσαρκία. Έχει παρατηρηθεί ότι τα ιδανικότερα αποτελέσματα από την εξωσωματική τα έχουμε αφορούν στην κατηγορία από 18 έως 25 kg/m2. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό κανείς να έχει τουλάχιστον προσπαθήσει να ελέγξει το βάρος του πριν συλλάβει ή πριν καταφύγει σε κάποια τεχνική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Λιποβαρές άτομο
Από την άλλη πλευρά το πτωχό σωματικό βάρος που παρουσιάζεται σε αθλήτριες και ασθενείς με προβλήματα διατροφής, όπως νευρική ανορεξία, φαίνεται να επηρεάζει επίσης δραματικά τη γονιμότητα. Στην πραγματικότητα οι περισσότερες από τις γυναίκες αυτές υποφέρουν από χρόνια απουσία ωορρηξίας και αμηνόρροια. Στις περιπτώσεις αυτές ,αρκεί μία αύξηση βάρους κατά 10% για να επανέλθουν φυσιολογικοί ωοθυλακιορρηκτικοί κύκλοι.