Έχω ζήσει μαζί σου γιατρούλη μου τα πιο δύσκολα, τα πιο απίθανα, αλλά και τα πιο όμορφα! Πώς να σε ευχαριστήσω για όλα όσα μου έμαθες; Απέκτησα υπομονή, εγώ η πιο ανυπόμονη! …Για όλα όσα μου χάρισες; Γνώρισα την αγάπη, αυτή την ανεξάντλητη, τη δίχως όρια…
Αλλά αυτήν τη δεύτερη φορά ήταν όλα τόσο αλλιώτικα, τόσο όμορφα, χάρη σε σένα… 4 χρόνια στο “κρύο” και την πήρες μόνη με προορισμό τη ζεστή αγκαλιά μου… και ήρθε εύκολα, μετά από μια γλυκιά 9μηνη αναμονή, για να την κρατώ τώρα στην αγκαλιά μου, αυτό το 2ο θαύμα σου, που μου γελά όλη μέρα, όπως μου γέλαγες με σιγουριά κι εσύ στη γεμάτη αγωνία μου εμβρυομεταφορά, για το αν θα τα κατάφερνε η “frozen” μου, μιας και αποφασίσαμε να τη βάλουμε μόνη της. Αλλά εσύ ήσουν εκεί και θα τα κατάφερνες, όπως πάντα…
Το γλυκό σου σε περιμένει πάντα στη γιορτή των φασολιών (1 & 9 Δεκεμβρίου), δικαιωματικά άλλωστε, γιατί έχεις χαρίσει τόσα φασόλια και εύχομαι από καρδιάς και άλλα τόσα…
Στον πιο ξεχωριστό γιατρό αυτού του δύσκολου κόσμου της εξωσωματικής… Πάντα στην καρδιά μου dottore mio!