Αισθήματα πρωτόγνωρα τα οποία δυστυχώς δεν κράτησαν για πολύ… στην όγδοη εβδομάδα σε μία επίσκεψη στο ιατρείο του μας ανακοίνωσε ότι το κύημα είχε παλινδρομήσει. Εγώ έκλαιγα, ο άνδρας μου ήταν χαμένος και ο κ. Σφακιανούδης πολύ στεναχωρημένος. Μας είπε ότι μία προσπάθεια που έχει δώσει εγκυμοσύνη έστω και παλίνδρομη αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη δίνοντας μας περισσότερες πιθανότητες για τελειόμηνη κύηση. Βασικά εκείνη τη στιγμή δεν άκουγα τα λόγια του… τότε ο κ. Σφακιανούδης μας αγκάλιασε και τους δύο και μας διαβεβαίωσε ότι όλα θα πάνε καλά. Στην δεύτερη προσπάθεια – μετά από μήνες φυσικών κύκλων και δύο διεγέρσεις – η πρώτη μου είχε δώσει μόνο δύο ωάρια – προχωρήσαμε σε εμβρυομεταφορά με βλαστοκύτταρα. Και μετά από 9 μήνες γέννησα τον Στέλιο μας!
Στα χρόνια που γνωρίζω τον κ. Σφακιανούδη πετύχαμε πολλά… και είναι ο πρώτος γιατρός που με την συμπεριφορά του και την αμεσότητα του με έκανε να μην αγχώνομαι και να ξεπεράσω τον φόβο που είχα με τους γιατρούς γενικότερα! Τον θυμάμαι πάντα εκεί, σε κάθε μου ωοληψία και κάθε υπέρηχο – και πιστέψτε με ήταν πολλοί λόγω φυσικών κύκλων! Πάντα στο τηλέφωνο για τις τιμές των ορμονών, σε κάθε τεστ παπ ….. και σε κάθε αγωνία μου πάντα να μου λέει ότι όλα θα πάνε καλά! Τον θυμάμαι να με στηρίζει όταν εγώ ήμουν απογοητευμένη μετά από την παλίνδρομη! Και ποσό καλό μου έκαναν τα λόγια του! Μου έλεγε χαριτολογώντας την απαισιοδοξία μου ότι θα με παίρνει τηλέφωνο πάντα όταν νοιώθει άσχημα, και εγώ γελούσα.
Σε όλα αυτά τα χρόνια που γνωρίζω τον κ. Σφακιανούδη πάντα έβγαινε αληθινός… στο πρόβλημα του άνδρα μου …. ο οποίος το έψαξε και σε άλλους γιατρούς για να καταλήξει σε ότι του είχε πει αρχικά ο κ. Σφακιανούδης, στο ότι θα έμενα με την πρώτη έγκυος, στην επιμονή του να προχωρήσουμε σε εμβρυομεταφορά με βλαστοκύτταρα … και άλλα πολλά. Σε όλα αυτά τα χρόνια στο Γένεσις, γνώρισα πολλές γυναίκες που τον είχαν γιατρό και μιλούσαν πάντα με αγάπη για το πρόσωπό του, το προσωπικό του Γένεσις που μιλούσε πάντα πολύ ζεστά και άμεσα γι’ αυτόν. Δεν θα ξεχάσω το χέρι που μου κρατούσε στις ωοληψίες, το χέρι που μου κράτησε μετά τον τοκετό όταν με καληνύχτισε για να πάει στο σπίτι του να ξεκουραστεί. Και αν δεν τον λέω με το μικρό του όνομα είναι από σεβασμό και όχι επειδή νοιώθω κάποια απόσταση…. Εγώ και ο άνδρας μου τον αισθανόμαστε δικό μας άνθρωπο!! Όταν ο Στέλιος ήταν δύο μηνών ο άνδρας μου μου είπε « Μου έλειψε ο Σφακιανούδης» και εμένα με έχει λείψει του λέω… Κώστα σε ευχαριστούμε πολύ για όλα αυτά που έκανες για να έρθει στη ζωή ο Στέλιος μας. Σε σκεφτόμαστε πάντα με αγάπη και ευχόμαστε πάντα να είσαι καλά για να δίνεις αυτή τη χαρά στα ζευγάρια που έχουν πρόβλημα. Θα τα ξαναπούμε σύντομα από κοντά στην προσπάθεια μας για το δεύτερο…
Με αγάπη
Κώστας, Αντωνία και Στέλιος