Δε θα σας περιγράψω όλα τα συναισθήματα και τις σκέψεις που κάναμε..γιατί δεν είναι της παρούσης.. θα σας πώ μόνο ότι η μέρα μετατράπηκε σε έναν ζωντανό ημερήσιο εφιάλτη..καθώς ο υπερηχίατρος επικοινώνησε με τον τότε μαιευτήρα/γυναικολόγο μου..και μου είπε ότι μάλλον θα πρέπει να προβώ σε μείωση και να πάω να μιλήσω με το γιατρό μου άμεσα..Πράγμα που έκανα κατευθείαν.
Εκεί ενημερωθήκαμε προς μεγάλη μας λύπη και στεναχώρια, ότι ουσιαστικά ο δρόμος της αφαίρεσης των δύο μονοζυγωτικών εμβρύων ήταν μονόδρομος..η γνωστή επιλεκτική μείωση κατά την ιατρική ορολογία..όπως την κάνει πιο «εύηχη».. Και ήταν μονόδρομος κατ’ αυτόν -παρόλο που οι τιμές της αυχενικής ήταν άψογες- γιατί η πιθανότητες να πετύχει αυτού του είδους η κύηση..η τρίδυμη δηλαδή με μονοζυγωτικά και διζυγωτικό ήταν ελάχιστες μόλις 18%..επειδή από μόνη της αυτή καθ’αυτή χαρακτηρίζεται ως πάρα πολύ υψηλού κινδύνου κύηση και ενέχει πολλούς κινδύνους που μπορούν να εμφανιστούν τόσο στα έμβρυα όσο και σε εμένα την ίδια..κι επομένως..το να κατέληγε σε μονήρη μετά τη μείωση, θα μας εξασφάλιζε –κατά τα λεγόμενά του πάντα- ότι θα γινόμουν τουλάχιστον μητέρα ενός μωρού στο τέλος της κύησης αυτής. Ειδάλλως ρίσκαρα και τα 3 έμβρυα κατά 82%.
Την «προτετελεσμένη» μείωση λοιπόν όμως θα έπρεπε να την «αποφασίσω» και να πραγματοποιηθεί εντός των επόμενων 2-3 ημερών διότι ήδη είχα ξεκινήσει να διανύω το 2ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης μου και θα έπρεπε να βιαστώ.
Εγώ όμως ήθελα και μια άλλη γνώμη. Όχι μια οποιαδήποτε γνώμη. Μια γνώμη από σοβαρό, καλό και έμπειρο σε πολύδημες κυήσεις γιατρό. Βαθύτερα και πάνω από όλα βέβαια, ήθελα έναν γιατρό που να μπορεί να υποστηρίξει την επιλογή μου. Τη διακαώς και αυθόρμητη εκ των έσω επιθυμία μου να προχωρήσω ως έχει σε αυτό το θαύμα που ζούσα και μου δόθηκε τόσο γενναιόδωρα. Εκεί σε αυτό το σημείο γνώρισα τον Κώστα. Τον γιατρό που με έκανε να νιώσω εμπιστοσύνη να του αναθέσω 4 ζωές, μαζί με τη δική μου, τον άνθρωπο που επανέφερε το χαμένο χαμόγελό μου την επόμενη κιόλας μέρα μετά, που είναι μέσα στην καρδιά μας, την οικογένειά μας..
Ο Κώστας μας υποδέχθηκε με την πρώτη στιγμή με αγάπη, ανθρωπιά αλλά και φοβερό επαγγελματισμό. Τώρα πώς όλα αυτά τα μπορούν να συμβαδίσουν μαζί..μή με ρωτάτε..δεν ξέρω..πριν τον γνωρίσω νόμιζα ότι δεν είναι συμβατά όλα αυτά μαζί..
Μας ενημέρωσε από την πρώτη στιγμή όλες τις ιατρικές παραμέτρους, τις πιθανότητες, τους κινδύνους, τα πάντα! Μαζί με τους εξαίρετους ιατρούς άλλων ειδικοτήτων που συνεργάζεται, βλέπει «σφαιρικά» την εγκυμοσύνη, την έγκυο και το/τα έμβρυο/α όλα μαζί σαν ένα γίγνεσθαι αλλά και το κάθε ένα ξεχωριστά, ώστε να έχει πάντα, την κάθε στιγμή ολοκληρωμένη εικόνα. Αυτό είναι που σε κάνει να νιώθεις στα χέρια του ασφαλής!
Στην πορεία της κύησής μου η φύση επέλεξε να πάρει το ένα έμβρυο (το ένα μονοζυγωτικό) τον πέμπτο μήνα. Ο λόγος ήταν σπάνιος, και σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να προβλεφθεί και αποφευχθεί..
Ξαφνικά η εγκυμοσύνη μου πήρε νέα τροπή..σε μια πορεία που δεν μπορούσε να προβλεφθεί η τύχη της, η τύχη των υπόλοιπων δύο εμβρύων, η δική μου.. Δε σας κρύβω πως για μια στιγμή, μικρή στιγμή λιγοψύχησα. Φοβήθηκα. Φοβήθηκα πολύ. Ήταν πολύ αργά που χάνονταν το ένα έμβρυο, ώστε να μπορέσει απορροφηθεί πλήρως από τον οργανισμό μου, αλλά και πολύ νωρίς για τα άλλα δύο για να γεννήσω.. Και τώρα τι? Οι δικοί μου άνθρωποι φοβήθηκαν πάρα πολύ, και από το ενδιαφέρον τους για μένα και την ανησυχία, με συμβούλευαν να μην προχωρήσω..να μην ρισκάρω..Για μένα η στιγμή αυτή ευτυχώς κράτησε ελάχιστα και αποφάσισα να συνεχίσω τη δίδυμη πλέον κύησή μου, δεχόμενη τα όποια ρίσκα που υπήρχαν..και υπήρχαν ουκ ολίγα. Ο Κώστας μας βοήθησε πολύ σε αυτό εμένα και το σύζηγό μου και έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη λήψη αυτής της απόφασης. Για άλλη μια φορά εκποίησε στο έπακρο τις ιατρικές του γνώσεις και δεξιότητες αλλά και το ζεστό του, ανθρώπινο χαρακτήρα. Παρόλο που κάτι τέτοιο δε συναντά κανείς στην ιατρική βιβλιογραφία, ο Κώστας το αντιμετώπισε με τόση αποφασιστικότητα, σοβαρότητα και επιτυχία, που δύσκολα θα το πίστευε κανείς εάν δεν το ζούσε. Επίσης, άξιο επισήμανσης είναι το γεγονός, πως ενώ είχε τόσες παράλληλες εγκυμοσύνες εκείνο τον καιρό και κάποια άλλα «δύσκολα» περιστατικά, μας έδινε την εντύπωση πως μόνο εμείς υπήρχαμε, μας αφιέρωνε χρόνο, λες και ήμασταν το μοναδικό του περιστατικό!
Η κύησή μου είχε την καλύτερη δυνατή εξέλιξη, όπως μας άξιζε και στους τρεις, σε μένα, το σύζηγό μου και τον Κώστα. Γέννησα μετά από 11-12 εβδομάδες, δυο υγιέστατα μωράκια ! Το σπίτι μας έχει γεμίσει ευτυχία! Σε λίγες βδομάδες χρονίζουμε και όλα αυτά μου φαίνονται τόσο μαγικά, που ακόμα και τώρα καμιά φορά αναρωτιέμαι αν τα ζήσαμε όντως αυτά..
Κώστα σε ευχαριστούμε για όλα. Σε ευχαριστώ που ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, αναρωτιέμαι.. Σε ευχαριστούμε που μετέτρεψες τον εφιάλτη στο πιο γλυκό όνειρο.
Κατερίνα+Λευτέρης+Μαρίσα+Γιωργήλος