Ποτέ δεν θα πάψω να νοιώθω ευγνωμοσύνη για όλα όσα μου προσέφερε ως ιατρός και ως άνθρωπος

Συνάντησα έναν ιατρό με μια μοναδική ικανότητα να μεταδίδει τις γνώσεις του σε αδαείς, όπως εγώ, απαντώντας ακόμα και σε ανόητες ή ανούσιες ερωτήσεις. Μας συνέστησε να κάνουμε κάποιες εξετάσεις , οπότε και διαπιστώθηκε ότι λόγω χαμηλών  τιμών σε δικές μου ορμόνες δεν θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε παιδί με φυσιολογικό τρόπο. Έπρεπε να προχωρήσουμε σε διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης. Ακόμα και σήμερα είμαι σίγουρη ότι ο κ. Σφακιανούδης πίστεψε περισσότερο σε αυτή την προσπάθεια απ΄ότι εγώ! Ξεκινήσαμε τη διαδικασία με πολλή απαισιοδοξία εκ μέρους μου, με πολλή αγωνία, και κάποιες στιγμές με πολλή θλίψη. Και ο γιατρός μου ήταν εκεί να μου δίνει θάρρος, να μου εξηγεί τα πάντα, όσο κι αν πόναγαν, με τρόπο αληθινό, ρεαλιστικό,  χωρίς  υπεκφυγές, χωρίς να νοιώθω ότι υπάρχουν δεύτερες σκέψεις.  Η πρώτη προσπάθεια απέτυχε.. Όχι όμως και η δεύτερη! Τον Ιούλιο του 2011 έμεινα έγκυος τελικώς σε δίδυμα. Η περίοδος της εγκυμοσύνης ήταν περίεργη. Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Η χαρά γινόταν σε μια στιγμή φόβος, η αγωνία σε ανεξήγητη απαισιοδοξία και η μεγάλη προσμονή μου να αντικρύσω τα μωρά μου κατέληγε πολλές φορές σε σκέψεις για το αν θα μπορέσω να ανταποκριθώ στο νέο μου ρόλο. Όλα αυτά όμως έπαυαν κάθε φορά που συναντούσα το γιατρό μου. Η ασφάλεια που μου ενέπνεε η δεδομένη επαγγελματική του αρτιότητα, η ψυχραιμία του, η υπομονή του σε έναν ασθενή τόσο δύσκολο όσο εγώ δεν άφηναν το περιθώριο να αμφισβητήσω τα λεγόμενά: ότι όλα πήγαιναν μια χαρά. Στις 37 ½ σχεδόν εβδομάδες που διήρκησε η εγκυμοσύνη μου τον είδα αμέτρητες φορές (αφού αν μπορούσα να εγκατασταθώ στο ιατρείο του θα το έκανα), του έκανα αμέτρητες ερωτήσεις, τον ταλαιπώρησα με τις χωρίς λόγο ανησυχίες μου. Και αυτός ήταν πάντα εκεί να με καθησυχάζει, να μου κρατά το χέρι, να μου χαμογελάει, να μου εξηγεί με τρόπο που μπορούσα να καταλάβω το κάθετι. Και έτσι ο κ. Σφακιανούδης είχε γίνει ο Κώστας, ο αγαπημένος μου γιατρός, και χωρίς να ξέρω τίποτα γι’αυτόν είχε γίνει ένας  δικός μου άνθρωπος. Στις 2/3/2012 προγραμματίστηκε ο τοκετός. Στις 6.56 και 6.57 π.μ. ήρθαν στον κόσμο οι κόρες μου. Δύο υγιέστατα μωρά,  που αποδεικνύουν την αναμφισβήτητη επαγγελματική κατάρτιση του κ. Σφακιανούδη και που όταν μεγαλώσουν θα μάθουν πως ένας υπέροχος άνθρωπος  πίστεψε στον ερχομό τους κάποιες στιγμές ίσως και περισσότερο από τη μαμά τους…. Θα μάθουν πόσο τυχερή νοιώθω που ο κ.Σφακιανούδης  βρέθηκε στο δρόμο μου και ποτέ δεν θα πάψω να νοιώθω ευγνωμοσύνη για όλα όσα μου προσέφερε ως ιατρός και ως άνθρωπος!Β.Γ.