Η ιστορία λίγο πολύ ίδια. Κάνεις δεν με είχε προϊδεάσει για τι θα ζούσα στην προσπάθειά μου να γίνω μητέρα. Ο γιατρός μου από την εφηβεία ένας πολύ καλός άνθρωπος και καθηγητής δεν ασχολήθηκε ποτέ με το θέμα μιας πιθανής εγκυμοσύνης μου. Λογω ιστορικού καρκίνου στην οικογένεια όλο το ενδιαφέρον ήταν οι εξετάσεις πρόληψης. Καμία fsh και κανένας λόγος fsh/lh = 1 καμία αντιμυλλεριος σε pmol ή ng ,μέχρι να τα “σπουδάσω” ήταν κινέζικα και εγώ σε ροζ συννεφο.
Μετά το γάμο μας με τον Χ.. αποφασίσαμε να ζήσουμε λίγο σαν παντρεμένοι χωρίς να αγχωνόμαστε για παιδί και σαν άτομα που προσέχουν την διατροφη τους και χωρίς ιδιαίτερες καταχρήσεις πιστεύαμε ότι, όποτε το αποφασίζαμε να μεγαλώσουμε την οικογένεια μας, θα τα καταφέρναμε μια χαρά. Λες και το να είσαι αθλητικός σε καθιστά αυτομάτως και γόνιμο, τη στιγμή που ηλικιακά οχι μόνο δεν διανύαμε την πρώτη νιότη, αλλα μάλλον, παρόλο το τρέξιμο, χάναμε το τρένο.. Ο δρόμος αποδειχτηκε ατέρμονος. Κολωνακι, Μέγαρο Μουσικής, Μαρούσι, Γλυφαδα, Αμπελοκηποι, Ψυχικο, Παγκράτι, Νίκαια, Πειραιας .Μέχρι και σε ιατρείο σε επαρχία πήγα. Εξετάσεις και οι δυο , υπέρηχοι, παρακολούθηση ωορηξιας,σαλπιγγογραφιες ,τα γνωστά ..Φυσικά πρόβλημα και οι δυο. Και όχι απλό. Ολιγοασθενοσπερμία, τερατοσπερμια και το κυριότερο μειωμένο απόθεμα ωοθηκών με εναπομείναντα ωοθηλάκια πιθανόν κακής ποιότητας. Λύση υπήρχε. Η εύκολη. Που θα ανέβαζε τα ποσοστά του εκάστοτε κέντρου και δεν θα ταλαιπωρούνταν κάνεις ούτε ο θεράπων ούτε οι θεραπευόμενοι.
Έχοντας πια ξυπνήσει σε μια υπερβολικά δυσάρεστη πραγματικότητα ακληρίας, εγώ άρχισα να καταρρέω.
Ο Σφακιανούδης εμφανίστηκε στη φάση που εγώ τριγυρνουσα σαν μισοτρελη και στο δρόμο και στα sites ( μιλαμε για μελετη σε οτιδήποτε σχετικό με γονιμότητα από Ελλάδα Αγγλία Αμερική Μεξικό Φιλανδία .. )και το όλο θέμα της απόκτησης του παιδιού μας οδηγούσε σε αδιέξοδο. Με προτροπή του καθηγητή γιατρού μου και μέσω του διαβάσματος στο ίντερνετ πήραμε την απόφαση να τον συναντήσουμε. Τα θυμάμαι όλα. Το τηλεφώνημα να κλείσω ραντεβού και την προσμονή να φτάσει η μέρα. . Ο κόσμος στην κλινική αμέτρητος. Ο Χ. με πολύ καχυποψία αναρωτιόταν πως είναι δυνατόν να μας δώσει την πρέπουσα σημασία με τόσο κόσμο έξω.Τωρα που το σκέφτομαι και αυτό ηταν ένα ανεξήγητο. Κι όμως.. Αφιέρωσε τον διπλάσιο χρόνο απ αυτόν που θα μπορούσε και από αυτόν που είχε, ηταν to the point , δεν σχολίασε τίποτα από τους επαγγελματίες που είχα προηγουμένως επισκεφτεί, δεν μειδιασε καν όταν του ανέφερα τι μου έχουν πει άλλοι γιατροί , μας κοιτουσε στα ματια, μας ενημέρωσε για την ύπαρξη ενός πολυποδα που πληρούσε χρέη φυσικής αντισύλληψης και θα έπρεπε να αφαιρεθεί, παράλληλα ναι είχαμε θέμα που ζητούσε εμπιστοσύνη υπομονή και επιμονή. Να βρεθεί το ένα. Και από τους δύο μας..Φεύγοντας απ την πρώτη μας συνάντηση δεν μου έμεινε τόσο το τι είπε, αλλά η αίσθηση που μας άφησε . Αφαίρεσα το ινομύωμα και τον επόμενο μήνα έμεινα έγκυος με φυσική σύλληψη και με μια τεράστια χοριακη. Το εμβρυο όμως παλινδρομησε και λίγους μήνες μετά, ακολούθησε η πρώτη εξωσωματική με αρνητικό αποτέλεσμα. Καταρρευση. Τοτε ηταν που πήρα την πιο άκυρη αποφαση της ζωής μας που μας πήγε ένα πολύτιμο χρόνο μακρυά απο την κόρη μας. Αποφασίζω να φύγουμε από τον Κώστα και να ξαναπάρω τους δρόμους.. Κατέληξα σε ένα οικογενειακό ιατρείο, με λάθος κοκτέιλ ωοθηκικης διέγερσης, λάθος αντιμετώπιση, λάθος βλέμμα ( αυτό του “κρίμα παιδιά σας λυπάμαι αλλά το δανεικό σας περιμενει”) απανωτές αρνητικές απαντήσεις. Μετα απο κάθε προσπάθεια σε εκείνο τον γιατρό όμως συζητούσαμε με τον Χ τι να κάνει ο Σφακιανουδης αν θα μας θυμόταν τι θα μας συμβούλευε αν θα συμφωνούσε μήπως να γυρίσουμε???.. Στην ουσία φύγαμε αλλά είμασταν ακόμα εκεί . Σ αυτόν. Και μοιραία επιστρέψαμε, μετά απο ένα χρόνο ακριβώς, αυτή τη φορά συνειδητοποιημενοι και αποφασισμένοι να μείνουμε μέχρι …την γέννα. Στο χρόνο που είμασταν μακρυά θυμόμουν αυτή την αίσθηση που είχαμε οταν τον πρωτοσυναντησαμε.Της ασφάλειας.Δεν ξέρω αν αυτή η αίσθηση είναι τελικά υποκειμενική. Η μάλλον έτσι νόμιζα τότε. Τώρα πια πιστεύω ότι η ασφάλεια που εκπεμπει στα ζευγάρια είναι το χάρισμα του. Ο Σφακιανουδης είναι σπάνιος γιατι αποτελεί τον τέλειο συνδυασμό ενός πολύ εύστροφου επιστήμονα, ενός λαμπρού μυαλού και μιας καθαρής ψυχής , φωτεινής ψυχής με καλοσύνη και ταπεινότητα. Την αρμονία αυτή δεν την είχα ξανασυναντήσει. Συνηθως υπερισχύει στους ανθρωπους, και ειδικα στους γιατρούς το ένα απο τα δύο.Εδω όμως δεν έχεις να κάνεις με έναν γιατρο υπολογιστικό και ξύλινο με πτυχία στους τοίχους και γρανίτες στο ιατρείο προς επίρρωση της στιβαρότητάς του, ούτε και με εναν καλοσυνατο επιστήμονα που όμως έχει συμβιβαστεί στον τυφλοσουρτη των πρωτόκολλων της εξωσωματικής αβασάνιστα και κακομοιρικα.. Ο γιατρός αυτος είναι μάγκας. Εξετάζει εξηγεί και ακολουθει τα βήματα που του υπαγορεύει το έξυπνο μυαλό του έχοντας επιχειρήματα όχι για να πείσει αλλά γιατί αυτή είναι η ηθική του. Ταυτόχρονα είναι δίπλα σου με σοβαρότητα , με ευγένεια, με σεβασμό στην ελπίδα σου και πείσμα να βοηθήσει. Αυτά τα λέω έχοντας έρθει αρκετές φορές σε αντιπαράθεση μαζί του για τον αν θα πάμε με βλαστοκυστες αν θα πάμε με τρίτης μερας αν θα πάμε φυσικά με ποιο πρωτοκολλο θα πάμε κι αλλά τέτοια. Ποτε δεν με ταλαιπώρησε με επιπλέον εξετάσεις παρόλο που εγώ ψαχνομουν να τις κάνω , δεν μου επέτρεψε να κάνω τίποτα περιττό. ” Μα μήπως, του έλεγα να κάνω την” εξέταση του “Παλαιολόγου” “? “Όχι δεν χρειάζεται “.
Μετά τον χρόνο της απουσίας μας τον εμπιστευτηκαμε απόλυτα. Το τηλέφωνο του πάντα ανοικτό και πάντα πρόθυμος να απαντήσει σε κάθε βλακεία η εξυπνάδα η ανασφάλεια που είχα. Δεν το έχω ξανασυναντήσει ποτέ. Πλέον για μένα έγινε κάτι σαν οικογενειακός γιατρός. Ήθελα την άποψη του και για πιο γενικά ιατρικά θέματα. Και για μένα και για τον άντρα μου.
Εξίσου σημαντικό και το γεγονός ότι τον πλαισιώνουν και πολύ καλές μαίες. Ένιωθα άνθρωπος με τον Σφακιανουδη. Ούτε περιστατικό ούτε αριθμός. Τι να πω για την Κωνσταντίνα που την περίμενα κατααγχωμενη μονίμως να μου πει για τα αποτελέσματα των εξετάσεων της τρίτης ημέρας πάντα με τη διάθεση να με αποσυμφόρήσει, να μου δώσει κουράγιο να ακούσει την γκρίνια μου να με αντιμετωπίσει σαν φίλη. Με πιο τρόπο να μπορώ να ευχαριστήσω την Σταυρούλα που οτσν πλέον έφτασα στο πολυπόθητο θετικό τεστ τα τηλέφωνα της είχαν πάρει φωτιά μόνο από μένα. Δεν υπήρχε φορά να μην σταθεί με δύναμη και σιγουριά στην περίπτωση μου, μιας περίπτωσης δύσκολης λόγω της πολυτιμοτητας της κυησης, αν μπορώ να την χαρακτηρίσω έτσι. Η Σταυρούλα με βοήθησε πολύ να πιστέψω ότι δεν θα αποβαλλω γιατί το μυαλό μου έπαιζε περίεργα παιχνίδια μέχρι τέλους. Με εμψυχώνε να ακολουθήσω τον φυσιολογικό τοκετό ότι ειναι μια μοναδική και η ομορφότερη στιγμή στη ζωή του ζευγαριού . Την σκοτιζα και δεν είχε μόνο εμένα, με έκανε να νιώθω ότι είχε μόνο εμένα..Με αβίαστο τρόπο γιατί αγαπάει αυτό που κάνει και ξέρει να το κάνει καλά. Ή μετα ή πριν την Σταυρούλα τηλεφωνούσα και στην ψυχοθεραπεία μου , κατά κόσμον Διονυσία. Η Διονυσία με είχε δει σε άσχημες ψυχολογικές καταστάσεις και μου επιβαλλόταν. Επιβαλλόταν στην ψυχολογία μου. Χρησιμοποιούσε και χιούμορ και αυστηρότητα, επίσης μια εξαιρετική επαγγελματίας και ωραίος τύπος ανθρώπου. Αυτοί οι τρεις άνθρωποι ήταν οι προστάτες μου . Μαζί τους πίστεψα ότι ο,οτιδήποτε μου συμβεί θα με σώσουν. Όταν πια ήμουν έγκυος θα μας σωσουν. Γιατι ανηκω στην κατηγορία ανθρώπου που βλέπει δράκους και λόγω της κούρασης όλων αυτών των χρόνων και της απογοήτευσης αλλα κυρίως λόγω της ηλικίας που θα δικαιολογούσε την οποιαδήποτε άσχημη τροπή. Στο ιατρείο πήγαινα σαν την μαύρη Παρασκευή και στα τηλέφωνα ήμουν πάντα σε πανικό. Εκτός από την αντικειμενική δυσκολία να επιτευχθεί εγκυμοσυνη υπηρχε και δυσκολία να συνεργαστώ . Γεγονός που έκανε το έργο τους ακόμα πιο δύσκολο και πολυ εύκολα ο Σφακιανουδης θα μπορούσε να πάψει να ασχολείται. Τεράστιος άνθρωπος για μένα και για αυτή του την υπομονή.
Όταν πλέον ο φυσικός κύκλος που του είχα ζητήσει εγώ δεν απέδιδε μου ζήτησε να πάμε για άλλη μια τελευταία φορά εξωσωματικής με μικρή δόση. Στην αρχή δέχτηκα. Στην πορεία αντέδρασα πολύ. Του τηλεφωνούσα νε κλάματα και με ηρεμο τροπο έδειξε να επιμένει. Αυτή ήταν και η φορά που είχαμε την καλύτερη παραγωγή και σε ποσότητα και σε ποιότητα . Ο Σφακιανουδης είναι ευλογημένος άνθρωπος. Σαν να τον φώτισε ο Θεός. Σαν να ήμουν σε ένα αδιέξοδο και να μου έδειξε την πορεία. Επέμενε για αυτό.
Η εγκυμοσύνη κύλησε εξαιρετικά. Εγώ έβλεπα όλα τα άσχημα να έρχονται καταπάνω μου , τουσ έπαιρνα τηλέφωνα με ηρεμουσαν και ο καιρός περνούσε. Το “αστειο” οπως φαίνεται απέξω της κατά φαντασίαν ασθενούς δεν ήταν και τόσο αστείο και δεν ήταν και τόσο κατά φαντασίαν η ασθενής. Όπως προείπα στο ηλικιακό μου γκρουπ τα πιο απλά μπορούσαν να γίνουν τα πιο σύνθετα από την αρχή της κυησης μέχρι και μετά το πέρας της. Ο Σφακιανουδης πάντα παρών και πάντα ένα βήμα μπροστά.
Λένε ότι όταν φτάσεις να πάρεις το μωρό σου αγκαλιά ξεχνάς Ο,τι έχεις περάσει. Ξεχνάς τα κλάματα τις παλινδρομες την απογοήτευση την διαδρομή τα ξεχνάς όλα. Δεν έχουμε ξεχάσει τίποτα. Τα θυμόμαστε όλα. Τα θυμόμαστε για να εκτιμούμε την κάθε στιγμή μαζί της. Και για αυτήν την απεριόριστη ευγνωμοσύνη στο Ανώτερο και στον Γιατρό μας.
Δεν εχω λόγια να σας ευχαριστήσω βουρκώνω και δεν βλέπω. Θα ήθελα να υπάρχει ένας Σφακιανουδης παθολόγος ένας Σφακιανουδης καρδιολόγος ένας Σφακιανουδης ορθοπεδικός… Και επειδή δεν ξέρω αν αυτό γίνεται εύχομαι με όλη μου την ψυχή ο Θεός να σας έχει πάντα καλά να προσφέρετε το έργο που προσφέρετε..Ευχομαι όλα τα ζευγάρια που βρίσκονται σε αδιέξοδο να χτυπήσουν την πόρτα σας και να επαναλαμβάνετε το θαύμα που κάνατε και για εμάς. Εύχομαι τέλος να είστε ακμαιοτατος για πολλά πολλα χρόνια ώστε να σας γνωρισει και η κόρη μας σαν μαιευτήρα της. ..
Σας αγαπάμε πολύ.
Χ. Μ. και Ε.