Αυτή θα είναι μια ιστορία για περιπτώσεις όπου τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, η φύση δεν κάνει διευκολύνσεις, τα ένστικτα συγκρούονται με τα συναισθήματα της απογοήτευσης και της ματαιότητας και η ιατρική επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά…
Αποφασίσαμε να κάνουμε παιδί το καλοκαίρι του 2014 και πράγματι λίγους μήνες μετά ήρθε μια θετική χοριακή. Στην παρακολούθησή της, οι τιμές ανεξήγητα άρχισαν να μειώνονται και τον Οκτώβρη του ίδιου έτους είχαμε την πρώτη επιβεβαιωμένη μας αποβολή.
Συζητώντας με τον γυναικολόγο που με παρακολουθούσε, το γεγονός αποδόθηκε σε τυχαίο περιστατικό και καθώς δεν χρειάστηκε ούτε απόξεση, έκλεισε με την προτροπή να προσπαθήσουμε ξανά.
Πράγματι αυτό κάναμε, με «θρησκευτική ευλάβεια», αλλά το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν έρχονταν. Απογοητευμένοι, συζητήσαμε μαζί του το ενδεχόμενο περαιτέρω εξετάσεων και ιατρικής «βοήθειας». Καθώς ο ίδιος δεν ειδικεύονταν σε τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, μας παρέπεμψε σε συνάδερφό του, διακεκριμένο γυναικολόγο, με διαδικτυακές περγαμηνές και στέλεχος αντίστοιχου κέντρου, μεγάλης ιδιωτικής κλινικής της Αθήνας.
Μαζί του προχωρήσαμε αρχικά σε τρεις (3) προκλήσεις ωορρηξίας, που η τελευταία συνοδεύτηκε από σπερμοδιάγραμμα και σπερματέγχυση. Αποτυχημένες όλες. Στη συνέχεια συζητήσαμε το ενδεχόμενο εξωσωματικής γονιμοποίησης, πράγμα στο οποίο δεν ήμασταν αρνητικοί. Μπήκαμε λοιπόν στη διαδικασία προετοιμασίας με διάφορες εξετάσεις που έπρεπε να προηγηθούν. Διαδοχικά κάναμε ορμονολογικούς και βιοχημικούς ελέγχους, σαλπιγγογραφία, εξέταση θρομβοφιλίας, καρυότυπο ζεύγους, εξέταση στίγματος, εξέταση για κυστική ίνωση, υστεροσκόπηση χωρίς κανένα αξιόλογο εύρημα. Με τον συγκεκριμένο ιατρό κάναμε συνολικά τέσσερις (4) προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, πλην μιας θετικής χοριακής στην τρίτη απόπειρα που στη συνέχεια μηδενίστηκε. Έπειτα από 2 περίπου χρόνια, σωρεία εξετάσεων και ελέγχων, χούφτες φαρμάκων και ενέσεων και κυρίως απανωτών απογοητεύσεων και συναισθηματικών κρεσέντων λάβαμε την επίσημη αιτιολόγηση ότι η ανεξήγητη υπογονιμότητά μας οφείλεται… στον Θεό. Ήταν η στιγμή που αποφασίσαμε να μην συνεχίσουμε πλέον με τον ίδιο ιατρό. Η πίστη μας σε μια αίσια εγκυμοσύνη είχε κλονιστεί ήδη αρκετά.
Ο νέος ιατρός, διεθνούς φήμης και με εξειδίκευση στις «δύσκολες περιπτώσεις», μελετώντας το ιστορικό μας, μας πρότεινε νέες εξετάσεις. Συγκεκριμένα λαπαροσκόπηση κατά την οποία εντοπίστηκε κύστη στην αριστερή ωοθήκη (η οποία αφαιρέθηκε επιτόπου) καθώς και μετρίου βαθμού ενδομητρίωση. Έπειτα από αυτά προχωρήσαμε σε δυο (2) ακόμα εξωσωματικές με τα ίδια, αρνητικά αποτελέσματα και χωρίς πειστική αιτιολόγηση για τις συνεχόμενες αποτυχίες.
Όπως μπορεί εύκολα να συμπεράνει κάποιος το συναισθηματικό κόστος, η ταλαιπωρία και το διόλου αμελητέο πλέον οικονομικό κόστος είχαν γίνει δυσβάσταχτα και επηρέαζαν σε μεγάλο βαθμό το ισοζύγιο της ευτυχίας απόκτησης ενός παιδιού.
Στον κ. Σφακιανούδη πήγαμε απογοητευμένοι και με μικρές προσδοκίες αλλά έτοιμοι να εναποθέσουμε όσο σθένος και ελπίδες μας είχαν απομείνει. Με την προσέγγισή του μας κέρδισε επίσκεψη την επίσκεψη. Μας είπε ότι η εξωσωματική είναι η έσχατη λύση και πως υπάρχει μια διαγνωστική μέθοδος που την αποδέχεται μέρος της επιστημονικής κοινότητας και θα ήθελε να την ακολουθήσει στη δική μας περίπτωση. Το όνομά της « μέθοδος του Νίκα» .
Πράγματι υποβληθήκαμε στη συγκεκριμένη εξέταση, η οποία έδειξε λοίμωξη στη μήτρα. Ακολούθησε τρίμηνη θεραπεία με αντιβίωση (και του συζύγου) και έπειτα υποβληθήκαμε ξανά στην ίδια εξέταση που έδειξε ότι η λοίμωξη είχε υποχωρήσει. Προσπαθώντας μόνοι μας καταφέραμε τελικά να συλλάβουμε αλλά αν και νομίζαμε ότι οι περιπέτειές μας είχαν τελειώσει, η αυχενική διαφάνεια έδειξε χρωμοσωμική ανωμαλία ή οποία επιβεβαιώθηκε με αμνιοπαρακέντηση. Χρειάστηκε να γίνει τοκετός για αφαίρεση του κυήματος.
Ήταν ο κ. Σφακιανούδης που για ακόμα μια φορά με τα λόγια, τη στάση του και την ανθρωπιά του μας έδωσε λίγο ακόμα κουράγιο για μια ακόμα προσπάθεια, επιμένοντας ότι ήταν τυχαίο το γεγονός της χρωμοσωμικής ανωμαλίας και ότι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας παιδί. Μάλλον σε εκείνη τη φάση εκείνος είχε περισσότερη πίστη από εμάς και τελικά αποδείχθηκε αληθινός. Πριν επαναλάβουμε την εξέταση του Νίκα, έμεινα έγκυος και σήμερα κρατάμε στα χέρια μας ένα υγιέστατο κοριτσάκι!
Ο κ. Σφακιανούδης όχι μόνο αποδείχθηκε ένας εξαίρετος επιστήμονας με γνώση του αντικειμένου του και φρέσκες γνώσεις αλλά και ένας ένθερμος υποστηρικτής της ζωής, που στάθηκε δίπλα μας εκτός από γιατρός και φίλος και μέντορας. Όταν χρειάστηκε ήταν και όσο αυστηρός έπρεπε προκειμένου να υπερκεράσει την απαισιοδοξία και τους φόβους μας.
Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδίας μας τον κ. Σφακιανούδη, τις μαίες Αθανασοπούλου Σταυρούλα και Μπίκου Διονυσία και όλη την ομάδα του για την υποστήριξη και την βοήθειά τους.
Α. και Κ.