Η ευγνωμοσύνη είναι μικρή λέξη για αυτό που νοιώθουμε για τον γιατρό μας, χωρίς αυτόν δε θα πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας σήμερα.

Οι διαδικασίες εξωσωματικής για μας ξεκίνησαν περίπου 4 χρόνια πριν σε ηλικία 36 ετών καθώς διαγνώστηκα με φραγμένες σάλπιγγες. Οι γιατροί που επισκεφτήκαμε ήταν πολλοί με απολογισμό 5 αποτυχημένες εξωσωματικές και 2 φυσικούς κύκλους. Σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια οι γιατροί δεν μας έδιναν κάποια εξήγηση. Το φιλικό και συγγενικό μας περιβάλλον σε κάθε αποτυχία, μας σύστηνε ο καθένας τους δικούς του γιατρούς, όπου πηγαίναμε χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ψάχνοντας μόνη μου στο διαδίκτυο διάβασα για τον Κ. Σφακιανούδη και εμπιστεύτηκα το ένστικτο μου πως αν αυτός ο γιατρός δεν βρει τη λύση κανείς δε μπορεί. Από την πρώτη επίσκεψη μας εξήγησε το πρόβλημα που δε μας εξήγησε κανείς, κουρασμένες ωοθήκες με χαμηλό απόθεμα ωοθηκών. Ξεκινήσαμε να μαζεύουμε ωάρια με φυσικούς κύκλους. Η διαδικασία ήταν πολύ δύσκολη γιατί υπήρχαν ωοληψίες που δεν είχαμε ώριμα ωάρια ή τα ωάρια δεν γονιμοποιούνταν ή κάναμε εμβρυομεταφορά αλλά δεν είχαμε το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Όμως ο Κώστας δεν απογοητευόταν και κάθε φορά εκτός του ότι μας εμψύχωνε άλλαζε και κάτι. Προχωρήσαμε σε prp ωοθηκών, αλλάξαμε μέρα εμφύτευσης, κάναμε την εξέταση για λοιμώξεις ενδομητρίου ώσπου τα καταφέραμε. Σήμερα στα 41 μας κρατάμε στα χέρια μας ένα υγιέστατο και πανέμορφο κοριτσάκι. Η ευγνωμοσύνη είναι μικρή λέξη για αυτό που νοιώθουμε για τον γιατρό μας, χωρίς αυτόν δε θα πλέαμε σε πελάγη ευτυχίας σήμερα.

ΘΩΜΑΗ