Θα μπορούσα να γράψω τόσα πολλά ακόμα..
Η δική μας πορεία ξεκίνησε πριν 4 χρόνια. Ούσα 39 χρονών ήδη, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε έναν ειδικό αναπαραγωγής, καθώς είχαμε κάνει προσπάθειες για έξι μήνες μόνο, αλλά λόγω απόστασης με το σύζυγο δεν μπορούσαμε να έχουμε συχνές επαφές. Λόγω επαγγέλματος- είμαι γιατρός, πριν επισκεφθούμε τον πρώτο γιατρό είχαμε κάνει όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και πήγαμε πλήρως προετοιμασμένοι. Επισκεφθήκαμε αρχικά τον κορυφαίο γιατρό εξωσωματικής, ο οποίος -προς τιμήν του- μας «έδιωξε» , λέγοντας πως δεν χρειαζόμαστε εξωσωματική και αν προσπαθούσαμε άλλους έξι μήνες θα ερχόταν σίγουρα η εγκυμοσύνη από μόνη της. Εμείς, όμως, δεν είχαμε αυτή την πολυτέλεια.
Την ίδια εποχή μάθαμε για μια νέα μονάδα σε στρατιωτικό νοσοκομείο που μας την παρουσίασαν ως θαυματουργή, οπότε πήραμε μια βαθιά ανάσα και είπαμε ξεκινάμε!
Η πρώτη και η δεύτερη φορά απέτυχαν και είχαμε αρχίσει να αναθεωρούμε την επιλογή του κέντρου. Δε νιώθαμε ασφάλεια και εμπιστοσύνη, ούτε με τον γιατρό, ούτε με το εργαστήριο. Ο γιατρός δεν παρείχε εξατομικευμένες διαδικασίες, ενώ συχνά έπρεπε να υπενθυμίζω η ίδια βασικές γνώσεις, οπότε και μου δημιουργούνταν μεγάλη ανασφάλεια.
Την τρίτη φορά επέμεινα να μην πάρω διέγερση, να μην καταψύξω έμβρυα και να κάνω έναν εντελώς φυσικό κύκλο, ώστε η παρέμβαση του εργαστηρίου να είναι η μικρότερη δυνατή. Με το ωάριο εκείνου του κύκλου, λοιπόν, πήραμε την πρώτη θετική χοριακη. Δυστυχώς, η κύηση ηταν βιοχημική…
Αποφασίσαμε να αλλάξουμε γιατρό, στο ίδιο πάντα κέντρο. Ο άλλος γιατρός, έμπειρος, καταρτισμένος, μας συμβούλευσε να βρούμε πρώτα τα αίτια της αποβολής πριν την επόμενη προσπάθεια. Επισκεφθήκαμε ενδοκρινολόγο αναπαραγωγής, αιματολόγο αναπαραγωγής και ανοσολόγο αναπαραγωγής-όλα φυσιολογικά, ενώ κάναμε πιο ειδικές εξετάσεις για το σπέρμα του συζύγου, που δεν είχαμε κάνει στο παρελθον. Έτσι, ανακαλύψαμε την ύπαρξη ενός μικροβίου στο σπέρμα του συζύγου, το οποίο δεν βρισκόταν στις κοινές καλλιέργειες. Και ξεκίνησε ο κύκλος των αντιβιώσεων.
Μετά τη θεραπεία, επόμενη διέγερση, 9 ωάρια, 3 άριστες βλαστοκύστες. Έφτασα με αισιοδοξία εκείνο το πρωί της εμβρυομεταφοράς στο κέντρο εξωσωματικής, μόνη, καθώς ο σύζυγος ήταν σε άλλη πόλη, απλά για να μάθω ότι οι βλαστοκύστες «αχ, μας χάλασαν!!». Ούτε ένα τηλέφωνο πριν να μας ειδοποιήσουν, ούτε εξήγηση, ούτε συγγνώμη…
Ο σύζυγος είχε αρχίσει να κουράζεται ψυχολογικά, εγώ είχα πεισμώσει. Ξεκινάμε από την αρχή να ψάχνουμε ιδιωτικά κέντρα. Πριν μπω στην περιπέτεια της εξωσωματικής, είχα ακούσει τα καλύτερα για τον κο Σφακιανουδη και για έναν άλλο συνάδελφό του. Τηλεφώνησα και στους δύο λέγοντας μέσα μου ότι θα επισκεφθώ όποιον μου δώσει ραντεβού νωρίτερα. Και ο κλήρος έπεσε στον άλλο γιατρό..
Νέα αρχή, λοιπόν.. Νέο κέντρο, νέος γιατρός και με την πρώτη προσπάθεια νέα εγκυμοσύνη! Δυστυχώς, όμως, η κύηση ήταν παλίνδρομη και η καρδούλα του μωρού σταμάτησε στους 2 μήνες. Διαφωνίες και πάλι με το σύζυγο, ο οποίος δεν ήθελε να ταλαιπωρούμαι, περισσότερο πεπεισμένη ότι θα τα καταφέρω εγώ. Άλλη μια προσπάθεια στο ίδιο κέντρο…αποτυχία…
Αισίως, είχα φτάσει στα 43…έπεισα το σύζυγο για μια τελευταία προσπάθεια, αυτή τη φορά στον κο Σφακιανουδη. Στο πρώτο ραντεβού με μια ματιά στις εξετάσεις, το πόρισμα «αν είχες έρθει από την αρχή εδώ, θα είχες τρία τέσσερα παιδιά φυσιολογικά. Τώρα, λόγω ηλικίας, είναι πιο δύσκολα, αλλά θα το προσπαθήσουμε». Ως εξειδικευμενος στις λοιμώξεις του αναπαραγωγικού συστήματος, αντιλήφθηκε από την αρχή ότι το δικό μας θέμα απαιτούσε απλά θεραπεία με αντιβίωση…
Αυτόν τον άνθρωπο τον λάτρεψα αμέσως…Είχε όλες τις απαντήσεις, ακόμα και για μενα που λόγω των προηγούμενων εμπειριών ήμουν πια επιφυλακτική. Και τότε..αφεθηκα..και το ταξίδι ξεκίνησε με νέο καπετάνιο..
Τέσσερις ωοληψίες και μια εμβρυομεταφορά μετά, το θαύμα έγινε! Ο Θεός συνηγόρησε και ο κος Σφακιανούδης το έκανε δυνατό!!
Στο πρώτο ραντεβού ακούσαμε την καρδούλα του, σε κάθε υπερηχογράφημα βλεπαμε να σχηματίζεται ένα μικρό ανθρωπάκι..
Αν και πολυάσχολος, ο κος Σφακιανούδης, ήταν εξαιρετικά προσεκτικός σε κάθε επίσκεψη, δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Οι γνώσεις, η εμπειρία, η αγάπη, η πίστη, η θέληση να βοηθήσει, ηταν πάντα εκεί. Κι εμείς νιώθαμε τη φροντίδα του, την έννοια του, δεν ήμαστε πελάτες, νιώθαμε τη θέληση που είχε να πάνε όλα καλά. Νιώθαμε ότι το ήθελε όσο κι εμείς, όσο και οι πιο κοντινοί μας άνθρωποι.
Είχα την ευλογία να βιώσω μια πολύ καλή τελειόμηνη εγκυμοσύνη και ένα πολύ καλό φυσιολογικό τοκετό. Καμία επιπλοκή, καμία ενόχληση, κανένα ζήτημα υγείας δεν προέκυψε.
Στην ευνοϊκή αυτή πορεία, αρωγός και συμπαραστάτης ήταν και η μαία μου, η Διονυσία, το «google»» μου, όπως την αποκαλώ εγώ. Για κάθε απορία, για κάθε ανησυχία, ήταν εκεί, ενας συνδυασμός γνώσης και εμπειρίας, ένας άνθρωπος να ακουμπήσεις στον ώμο του…Η ιδανική προσθήκη στην ήδη άριστη εικόνα που είχα για τον κο Σφακιανούδη.
Τα λόγια πολλά, θα μπορούσαν να είναι πολλά περισσότερα. Τα συναισθήματα ευγνωμοσύνης, αμέτρητα. Το δώρο που μας δόθηκε, ανεκτίμητο. Η αγάπη μας, ανεξάντλητη, ο σεβασμός μας απεριόριστος….
Σε όσους μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τη δική μου μαρτυρία, εύχομαι υπομονή και επιμονή, κουράγιο και πίστη ότι θα τα καταφέρουν!! Γιατί θαύματα γίνονται, μη τη βοήθεια του Θεού και των ανθρώπων Του!