Μόλις φέραμε στον κόσμο το κοριτσάκι μας, στα 42 μου και με ΑΜΗ < 0.02. Οι τιμές αυτές σημαίνουν, χωρίς περιστροφές, φτωχή ανταπόκριση στην εξωσωματική με διέγερση, και σχεδόν μονόδρομο την δότρια ωαρίων. Ο Κώστας όμως μας είπε ότι υπάρχει λύση και θα προσπαθήσουμε κατευθείαν σε εξωσωματική σε φυσικό κύκλο, με σκοπό αφού μαζέψουμε αρκετά γονιμοποιημένα ωάρια, να προχωρήσουμε σε εμβρυομεταφορά. Αυτό σήμαινε ότι αντί για 1 μήνα που διαρκεί η διαδικασία της διέγερσης, για τουλάχιστον 1 ολόκληρο χρόνο, κάθε μήνα θα έκανα τουλάχιστον τρεις επισκέψεις στην κλινική, υπερήχους, αιμοληψίες και ωοληψίες. Άλλες φορές ήταν απλά μια διαδικασία, άλλες δεν ήθελα να ξαναπάω ποτέ για ωοληψία, και άλλες πίστευα μέσα μου ότι σίγουρα θα πετύχει και θα είναι η τυχερή. Είναι μια διαδικασία που χρειάζεται αρκετή επιμονή και υπομονή, κυρίως λόγω της αβεβαιότητας του αποτελέσματος, και δεν θα μπορούσα να φανταστώ σε αυτά όλα να έπρεπε να προστεθεί και η λάθος προσέγγιση από τον γιατρό, ή τα περιττά διλήμματα και οι περιττές αποτυχίες από μία μη ενδεδειγμένη προσέγγιση.
Έναν χρόνο αργότερα είχαμε υλικό για 2 εμβρυομεταφορές. Η πρώτη απέτυχε, η δεύτερη πέτυχε αλλά τελικά παλινδρόμησε. Αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή, καθώς δεν είχαμε πια υλικό, και έπρεπε να αρχίσουμε πάλι από την αρχή. Η συμπαράστασή του και η πίστη του ότι θα τα καταφέρουμε εκείνη την στιγμή, λέγοντας μας ότι τώρα είμαστε πιο κοντά στο όνειρο και όχι πιο μακριά ήταν καθοριστική. Και από τον ίδιο μήνα της απόξεσης ξαναρχίσαμε τις ωοληψίες. Θυμάμαι ότι εκείνο τον μήνα, ακριβώς μετά την απόξεση δεν ήθελα να ξαναπάω για ωοληψία. Είχα άρνηση, θυμό, απογοήτευση όλα. Ο σύντροφός μου όμως, ο απίστευτος σύντροφός μου, η τύχη και η ευλογία στην ζωή μου να τον έχω και να το ζήσουμε όλο αυτό μαζί, μου είπε απλά και ήρεμα όπως πάντα ‘Εγώ λέω να πάμε..΄ Και τον άκουσα επειδή το είπε εκείνος, και τώρα έχουμε την κόρη μας…
Ευχαριστούμε για όλα
Μαρία και Κώστας