Στην αρχή πήγαμε με το σύζυγό μου με όλες τις εξετάσεις που είχαμε κάνει και με την μαρτυρία της προηγούμενης εμπειρίας μας. Μετά από μία πολύωρη συζήτηση, έφυγα από το ιατρείο του Κώστα πρώτον σίγουρη ότι δεν θα χάσω τη μήτρα μου και δεύτερον ότι θα κάνουμε κάτι για την αιμορραγία. Έτσι και έγινε… Μετά από μία υστεροσκοπική και λαπαροσκοπική επέμβαση, διόρθωσε όλα τα κακώς κείμενα που είχαν συμβεί στον προηγούμενο τοκετό (με απώλεια μίας σάλπιγγας που είχε γίνει ένα με τη μήτρα και την ωοθήκη και θα έπρεπε να διαχωριστούν) και ως δια μαγείας, η επόμενη έμμηνος ρύση ήρθε και έφυγε!!! Αυτό ήταν το πρώτο θαύμα που κατάφερε ο Κώστας!
Και ποιος θα το πίστευε ότι θα είχαμε και δεύτερο (ε, εντάξει σε αυτό βοηθήσαμε λίγο και εμείς). Τον Ιανουάριο του 2014 μετά από ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης πήρα τηλέφωνο τον Κώστα και αρχίσαμε όλοι μαζί (ο Κώστας, ο σύζυγός μου και εγώ) τον αγώνα δρόμου να φτάσουμε όσο πιο κοντά στο τέλος γίνεται. Τεράστια διαφορά στην παρακολούθηση της όλης εγκυμοσύνης… Έλεγχος του διαβήτη αρχικά με διατροφή και έπειτα με ινσουλίνη, ενέσεις ηπαρίνης καθ’ όλη τη διάρκεια της κύησης και τακτικός έλεγχος… Και σε όλο αυτό το διάστημα ο Κώστας ήταν πάντα κοντά (και η αλήθεια είναι ότι πάντα ήθελα και τη δική του γνώμη ασχέτως τι μου έλεγαν οι άλλοι γιατροί που τύγχαναν της απολύτου εμπιστοσύνης του). Η αλήθεια είναι ότι καθώς περνούσαν οι εβδομάδες δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μπορεί σε μία εγκυμοσύνη να μην ακούς κανένα κακό μαντάτο. Ο Κώστας έλεγε και αυτός ότι η όλη κύηση πήγαινε ανέλπιστα καλά και με δικαιολογούσε που φοβόμουν μέχρι τέλους.
Μετά λοιπόν από όλα αυτά, στις 26 Σεπτεμβρίου 2014 ήρθε η μέρα να δούμε από κοντά το μικρό μας πλασματάκι που θέλαμε όλοι τόσο πολύ! Ο μικρός μας είναι ένα υγιέστατο γλυκύτατο μωρό που αγαπώ ολοένα και περισσότερο! Ευχαριστώ όλη την ομάδα και συγκεκριμένα τη Σταυρούλα που ήταν τόσο κοντά μου στη μεγάλη αλλαγή μετά τη γέννηση του μικρού μας, την κα Δεμπεγιώτη για τις ιατρικές συμβουλές και τη Δέσποινα τόσο για τις συμβουλές όσο και για την υπομονή που έκανε στις δυστροπίες μου όταν, όπως της έλεγα, με έβαζε να τρώω άχυρα…