Δεν τον γνωρίζαμε, αλλά πήραμε τις καλύτερες συστάσεις από “δύσκολα περιστατικά” όπως είμασταν και μεις. Ένας γιατρός που δεν φοβάται να αναλάβει τα δύσκολα λοιπόν. Η μαία, η Σταυρουλα άκουγε και κατέγραφε το τι μας είχε συμβεί 3,5 μήνες πριν . Ήταν η πρώτη φορά που κατάφερα να πω την ιστορία χωρίς να βάλω τα κλάματα, απλά στο τέλος υπήρχε μόνο λίγο τρέμουλο στη φωνή μου. Μόλις είχαμε χάσει 2 μωρά, στην 24η εβδομάδα και 2 μέρες κύησης. Στον 6ο μήνα , μου έσπασαν τα νερα. Έτσι απλα. Υποβλήθηκα σε καισαρική και γέννησα τα δίδυμα αγοράκια μας. Ήτανε τόσο πρόωρα που δεν άντεξαν. Το ένα έφυγε στις 2 μέρες και το άλλο στις 2 εβδομάδες. Και όλα αυτά μετά από 5 χρονια προσπαθειών, με 11 διαφορετικούς γιατρούς, και η αιτία ανεξήγητη υπογονιμότητα. 5 χρονια λοιπόν με προσπάθειες, αμετρητες εξετάσεις, και 2 εξωσωματικές, το κόστος των παραπάνω δεν το υπολογίζω καν, και καταφέραμε να φτάσουμε στα δίδυμα, και τα χάσαμε μπροστά στα ματια μας. Και η αιτία που μας είπε ο τότε γιατρός μας “αστοχία υλικού”. Έτσι απλά. Ο κόσμος χάνεται κάτω από τα ποδια σου, με τον μεγαλύτερο πόνο που δεν πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρχει, είναι πέρα από το φάσμα που μπορεί να διανοηθεί μια ανθρώπινη ψυχή. Ο κ. Σφακιανουδης λοιπόν μας ανέλαβε τότε, δυνατός, αισιόδοξος, και νιώσαμε ότι μπορούμε να ακουμπήσουμε πάνω του. Και πάνω από όλα επιστήμονας. Μας εξήγησε τους λόγους που μπορεί να συνέβη αυτό, υποβλήθηκα σε καινούριες εξετάσεις και μετά από 3 μήνες από στενή παρακολούθηση μαζί του, χωρίς καν να το καταλάβω κρατούσα μπροστά μου ένα τεστ εγκυμοσύνης θετικό. “Με την πρώτη” που λένε. Μόλις μας είχε δώσει το πράσινο φως για να ξεκινήσουμε προσπάθειες, γιατί λόγω καισαρικής επρεπε να περάσουν τουλάχιστον 6 μήνες. Υπάρχει και συνέχεια εδώ αφού ξεκίνησε ένας νέος φόβος ότι θα το χασω και αυτό πριν καν ξεκινήσουμε.. τότε περίπου στις 10 εβδομάδες, χρειάστηκε να πάω και 3 φορές μέσα σε μια εβδομάδα για να δω το μωρό ότι είναι καλά. Ο γιατρός και οι μαίες ήταν πρόθυμοι να με βοηθήσουν να αντέξω όλο το σοκ που ξανά είχε βγει στην επιφάνεια. Ο χαμός των μωρών. Τότε καναμε μια κουβέντα με τη Σταυρουλα, και μου είπε “Αφροδίτη πρέπει να εμπιστευτείς το μωρό σου”. Ήταν μόλις 4,2εκ. Και τότε μου εγινε το κλικ. Και άρχισα να το εμπιστεύομαι. Και όσο το εμπιστευόμουν τόσο αυτό μεγάλωνε.. στον 6ο μήνα πάλι ο φόβος μπροστά μου. Και πάλι όλη η ομάδα διπλα μου . Μετά ηρέμησα. Περνούσαν οι εξετάσεις μια μια, μέρα μέρα πήγε αυτη η εγκυμοσύνη. Όλη η ομάδα του γιατρού ήταν εκεί για οτιδήποτε χρειαζόμασταν. Αυτή τη στιγμή κρατάμε στα χέρια μας το μωρό μας, είναι μόλις 10 ημερών. Είναι υγιέστατο και εμείς απλά προσπαθούμε να πιστέψουμε ότι τα καταφέραμε. Μετά από 7 χρονια, τα καταφέραμε, χάρη σε αυτόν τον άνθρωπο. Επιστήμονας γιατρός και πάνω απολα ανθρωπος. Σευχαριστουμε γιατρέ, με την πρώτη ευκαιρία θα πάρουμε το μωρό μας και θα σου ανάψουμε λαμπάδα, την πιο μεγάλη, στην Παναγία της Τήνου. Για να σε έχει ο θεός καλά, και να συνεχίζεις το πολύτιμο έργο σου.
Αφροδίτη , Παναγιώτης και Νέδα.