Ενώ όλα πήγαν καλά, η 1η προσπάθεια δε στέφθηκε με επιτυχία. Μετά από 2 μήνες πήραμε απόφαση να δοκιμάσουμε την εξωσωματική σε φυσικό κύκλο.
Με πολλή υπομονή και λεπτούς χειρισμούς ώστε να μη με πονέσει αφού δεν έκανα μέθη, ο κ. Σφακιανούδης κάθε μήνα μου έπαιρνε το ή τα ωάριά μου και η ομάδα του στο εργαστήριο τα γονιμοποιούσε με το σπέρμα του συζύγου. Λόγω όμως της ηλικίας μου (42 ετών) τα ωάριά μου δεν ήταν όλα ποιοτικά. Μας πήρε 1 ολόκληρο χρόνο να μαζέψουμε 5 εμβρυάκια. Μετά ακολούθησε η εμβρυομεταφορά. Και μετά από λίγες μέρες τα υπέροχα νέα της εγκυμοσύνης! Πόσο είχαμε χαρεί όλοι μας! Και μετά από λίγες εβδομάδες είδαμε 2 «τελείες» και ακούσαμε 2 καρδούλες! Χαρά, αγωνία και λίγο φόβος γιατί είχα ακούσει πολλές ιστορίες με δύσκολες δίδυμες κυήσεις.
Τα αποτελέσματα της αμνιοπαρακέντησης δυστυχώς δεν ήταν πολύ ευχάριστα. Ή τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Με δύο λόγια το ένα εμβρυάκι ήταν υγιές (το αγοράκι) ενώ το δεύτερο εμβρυάκι (το κοριτσάκι) είχε την Τρισωμία 18 ή αλλιώς σύνδρομο Edwards. Αυτό σήμαινε ότι το άρρωστο εμβρυάκι είτε στη διάρκεια της κύησης, είτε στον 1ο χρόνο της ζωής του θα πέθαινε λόγω καρδιολογικών, κινητικών και νοητικών προβλημάτων.
Ο καλός μου κ. Σφακιανούδης μου εξήγησε ότι με αυτά τα δεδομένα, παρακαλούμε να φτάσει η κύηση την 30η εβδομάδα για να μπορέσει να σώσει το αγοράκι, το οποίο φυσικά θα μπει για αρκετό καιρό σε θερμοκοιτίδα. Αυτό ήταν το αισιόδοξο σενάριο. Σε περίπτωση που το άρρωστο εμβρυάκι πέθαινε στις εβδομάδες μεταξύ 23 και 25 ήταν πολύ επίφοβο να χαθεί ολόκληρη η κύηση. Αν άντεχε έστω και μέχρι την 27-28η εβδομάδα, θα προσπαθούσε με χάπια που θα μου έδινε να αποφύγουμε τη σήψη και να φτάσω μέχρι την 30η.
Όλα αυτά μας τα εξήγησε με πολλή ηρεμία και συμπόνια. Κατέβαλλα μεγάλη προσπάθεια να μη με παίρνει από κάτω, γιατί γνωρίζα ότι η κακή ψυχολογία και το πολύ κλάμα θα κάνουν κακό και στο υγιές έμβρυο.
Πολύ σημαντικό ήταν ότι με έστειλε σε πολύ καλούς και έμπειρους συνεργάτες του, την αιματολόγο κ. Λευκού (την οποία μου είχε συστήσει και με παρακολουθούσε από την αρχή της συνεργασίας μας), τον συνάδελφό του γυναικολόγο κ. Παπαπαναγιώτου, ο οποίος μου έκανε πολύ λεπτομερείς υπερήχους και την πολύ καλή εμβρυοκαρδιολόγο κ. Τσαπάκη. Και δεν πρέπει να ξεχάσω τις μαίες του γιατρού, τη Σταυρούλα, τη Διονυσία και την Έφη, η μια πιο γλυκιά και πιο εξυπηρετική από την άλλη! Και τις κοπέλες στη γραμματεία που παρά τον τεράστιο φόρτο εργασίας, καταφέρνουν πάντα με ευγένεια και χαμόγελο να σε εξυπηρετήσουν.
Ο καλός Θεούλης, η πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ των 4 γιατρών και φυσικά ο καλός μου γυναικολόγος κ. Σφακιανούδης με βοηθήσανε ώστε, ενώ στον 7ο μήνα της κύησής μου σταμάτησε η καρδούλα του άρρωστου εμβρύου, το υγιές έμβρυο κατάφερε και έζησε ακόμα 1 ολόκληρο μήνα. Τελικά γέννησα την 1η μέρα του 9ου μήνα κι έτσι το αγοράκι μου δεν χρειάστηκε να μπει καθόλου στη θερμοκοιτίδα!
Μέσα στην ατυχία μας ήμασταν τόσο τυχεροί που, χάρη στον αγαπημένο μας γιατρό και τους συνεργάτες του, κρατάμε στην αγκαλιά μας τον μπεμπάκο μας!
Θα του είμαστε αιώνια ευγνώμονες!
Νίκη