Και η ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι .…. την άνοιξη του 2013 όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να κάνουν οικογένεια. Μετά από ένα διάστημα προσπαθειών θέλησαν να κάνουν έναν προληπτικό έλεγχο γονιμότητας που δυστυχώς όμως και εντελώς απρόσμενα έφερε τα άσχημα νέα. Η μαμά 32 χρονών βρέθηκε να έχει πολύ υψηλή τιμή της ορμόνης FSH (ωοθηλακιοτρόπος ορμόνη) και χαμηλή τιμή της ΑΜΗ (μικρός όγκος ωοθηκών) μία πληροφορία που την πανικόβαλε και γέμισε τους γονείς μου φόβο και ανησυχία. Ο γιατρός που τότε παρακολουθούσε την μαμά αμέσως τους πρότεινε την λύση της εξωσωματικής ενώ και σε μία δεύτερη γνώμη από άλλο γυναικολόγο συναντήσανε πάλι το ‘’Κρίμα, πρέπει να προχωρήσουμε σε εξωσωματική’’. Και έτσι τόσο απλά κάνανε 2 προσπάθειες εξωσωματικής μέσα σε ένα εντελώς απρόσωπο περιβάλλον και φυσικά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Χωρίς καμία εξήγηση.
Τότε όμως και μέσα στην απελπισία των γονιών μου ήρθε η παιδική φίλη της μαμάς και τους συνέστησε τον ΓΙΑΤΡΟ μας … τον κύριο Σφακιανούδη. Έχοντας λοιπόν τις καλύτερες συστάσεις οι γονείς μου αποφάσισαν να κλείσουν και εκεί ένα ραντεβού. Καμία σύσταση όμως δεν είναι τόσο δυνατή, δεν είναι αρκετή και δεν μπορεί πραγματικά να περιγράψει το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή φάνηκε ότι τα πράγματα εδώ θα ήταν διαφορετικά.
Γιατί τα κορίτσια στο ιατρείο σε συνεννόηση πάντα με τον ΓΙΑΤΡΟ και ενώ το πρόγραμμα ήταν πολύ πιεσμένο, συμμερίστηκαν την αγωνία τον γονιών μου και δέχτηκαν να τους κλείσουν άμεσα ένα ραντεβού.
Γιατί με το που συνάντησαν τον ΓΙΑΤΡΟ στο γραφείο του κατάλαβαν από τις πρώτες κιόλας κουβέντες ότι είχαν να κάνουν με έναν εξαιρετικό επιστήμονα άρτια καταρτισμένο και ενημερωμένο για οποιαδήποτε εξέλιξη της επιστήμης σε θέματα υπογονιμότητας.
Γιατί παρόλο που ήτανε το τελευταίο ραντεβού και αφού εξέτασε την μαμά, άκουσε με προσοχή όλο το ιστορικό και συζήτησε μαζί τους 2 ολόκληρες ώρες χωρίς να είναι ψυχρός και απόμακρος αλλά αντίθετα τους αντιμετώπισε με κατανόηση και ανθρωπιά δείχνοντας πραγματικό ενδιαφέρον να βοηθήσει αυτό το νέο ζευγάρι.
Γιατί στο τέλος τους κοίταξε στα μάτια και τους είπε ότι μπορεί να γίνει σύλληψη ακόμη και με φυσικό τρόπο, ότι όλα θα πάνε καλά και το πίστευε και έκανε και εκείνους να το πιστέψουν.
Οι γονείς μου βέβαια είχαν τις αγωνίες τους και δεν άφησαν να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα και έτσι σε ένα δεύτερο ραντεβού ζήτησαν την βοήθεια του και αποφάσισαν να προχωρήσουν σε εξωσωματική φυσικού κύκλου και μάλιστα στον ίδιο κύκλο μιας και ο ΓΙΑΤΡΟΣ είδε στον υπέρηχο ένα ωοθηλάκιο αρκετά ώριμο που τους επέτρεπε να προχωρήσουν. Έτσι κλείσανε ραντεβού στο Γένεσις για την μεθεπόμενη μέρα.
Η μάμα μου ακόμη θυμάται… την στιγμή πριν την νάρκωση για την ωοληψία που ο ΓΙΑΤΡΟΣ μας την χάιδεψε και της είπε ότι είναι εκεί και ότι όλα θα πάνε καλά.
Ακόμη θυμάται… την στιγμή που κατά την εμβρυομεταφορά παρατηρήθηκε μια μικρή δυσμορφία στον τράχηλο αλλά ο ΓΙΑΤΡΟΣ μας και εκεί το αντιμετώπισε με τον ανάλογο επαγγελματισμό και την σταθερότητα.
Ακόμη θυμάται… πως έπειτα από αναμονή 12 ολόκληρων ημερών αγωνίας όταν πια είχε στα χέρια της την θετική χωριακή και πήρε τηλέφωνο να του το ανακοινώσει της είπες γεμάτος χαρά ’’Μπράβο κοπέλα μου’’…
Ένα μεγάλο μπράβο σε εσένα γιατρέ μου, γιατί συνέβαλες και οι γονείς μου είχανε επιτυχία με την πρώτη κιόλας προσπάθεια!
Ακολούθησαν οι 9 μήνες εγκυμοσύνης………9 μήνες χαράς που δεν έπαψαν όμως στιγμή να κρύβουν αγωνία και άγχος κυρίως για την μαμά. Και πάλι όμως ο γιατρός μας ότι ώρα τον χρειάστηκε, όποια στιγμή και να τον πήρε τηλέφωνο είτε γιατί είχε πονάκια είτε επειδή έκανε συσπάσεις στην μήτρα ήταν εκεί για να την καθησυχάσει και να την δεχτεί εμβόλιμα στο ιατρείο. Ακόμη και όταν την 12η εβδομάδα κύησης βρέθηκε να έχει επιπωματικό πλακούντα (πολύ χαμηλά πάνω στον τράχηλο) της μίλησε με επαγγελματισμό και ανθρωπιά ταυτόχρονα ’’Δεν θέλω να φοβάσαι. Εγώ είμαι εδώ και σου λέω ότι τίποτα δεν θα πάει στραβά. Το πιστεύω. Είναι καιρός να το πιστέψεις και εσύ.’’
Και όταν πλέον είχε συμπληρωθεί και η 40η εβδομάδα κύησης και δεν σπάγανε τα νερά ο ΓΙΑΤΡΟΣ μας μαζί και η μαία μας και πάλι την στηρίξανε…. και το προσπαθήσανε με τεχνητούς πόνους για πολλές ώρες για να γεννήσει η μαμά μου φυσιολογικά και εξαντλήσανε κάθε προσπάθεια … Η μαμά όμως δεν έκανε διαστολή και έτσι ο ΓΙΑΤΡΟΣ μας πάντα σε ετοιμότητα χρειάστηκε να κάνει καισαρική τομή για να έρθω τελικά στον κόσμο εγώ… !
Όλα πήγανε κατ’ ευχήν με την πολύτιμη βοήθειά σου!
Γιατρούλη σ’αγαπάμε!
Σε ευχαριστούμε για όλα!!!
Να είσαι πάντα καλά εσύ και η οικογένεια σου και με τις επιστημονικές γνώσεις, τον επαγγελματισμό, το ήθος, το χαρακτήρα και το χαμόγελό σου να γεμίζεις αισιοδοξία και χαρά όλα τα ζευγάρια.
Μπέμπα-Έλενα-Φίλιππος